2020 ⋆ ASV Atletics – Atletiek- en Survivalvereniging Nijverdal

2020

En dan is het alweer december en komt 2020 binnenkort tot een einde. Het was een bijzonder jaar dat zeker de geschiedenisboeken in gaat en waarover men, over 100 jaar bij een volgende pandemie, nog over zal spreken.

Voor ons, atleten en survivalrunners, was het een beetje een verloren jaar. Zodra het mocht gingen we weer trainen maar waarvoor? De één na de andere wedstrijd werd afgelast. Geen CityRun, geen uitgestelde SallandTrail, geen DHHL en ook geen cross. Aan de andere kant konden we onze hobby gebruiken om even de dagelijkse corona beperkingen te ontvluchten.

Zoals gebruikelijk worden bijzondere prestaties op onze website vermeld. De 3^de plaats op het NK adventure race van Rudy Agterkamp en Dennis Ligtenberg lijkt al weer jaren geleden. De mooie prestaties van onze atleten bij de cross competitie van 2019/2020 lijkt ook al zo lang geleden. Door social media goed te volgen vond ik toch nog 3 prestaties die vermeldingswaardig zijn.

Martin Bronsvoort had 2020 uitgekozen om eens flink te knallen. Veel trainen, goed de schema’s van de trainer volgen en grenzen verleggen!! Normaal gebruik je daar wedstrijden voor maar die waren er niet. Voor Martin geen reden bij de pakken neer te zitten. Hieronder zijn verslag van een marathon in coronatijd:

Martin: “Dit jaar op de 5k, 10k en halve marathon sneuvelden de pr’s en soms dik! Door vertaald zal een marathon binnen de 3 uur erin kunnen zitten. Maar de marathon is een bijzondere afstand en mijn PR van vorig jaar staat nog op ruim 3u20m.

Een ultieme marathon voorbereiding bestaat niet, maar deze kwam toch wel dicht in de buurt. 36km als langste afstand en 30km in 2:04 gaven vertrouwen. Al met al ook ruim 3250km achter de kiezen dit jaar. Ik besluit de uitdaging aan te gaan!!

Vandaag was het zover. De vervelende tapering weken zijn achter de rug en vandaag is de dag dat het moet gebeuren. Gelukkig een goede nachtrust. Met 3 fietsers, mede loper en 2 hazen gaan we op pad! Het schema van 4:11 wordt gevolgd, zodat ik nog iets minder dan 3 minuten verval kan hebben. Tot de 30km op schema. De km’s deden al een beetje pijn, maar nog 12 te gaan. Ik geef een minuut toe op schema; nog 7km te gaan. Nog steeds vertrouwen, maar met nog 4km te gaan loopt de spanning op. Over de laatste 2,2km mag ik 10minuten doen. Dat gaan we redden toch!? De laatste aanmoedigingen van familie, vriend, kids en vrouw slepen me over de finish. De laatste km kon nog heeeeel iets harder zelfs. Eindtijd 2:59:41!! De magische grens van drie uur doorbroken!!! Fantastisch!

Martin met zijn hazen

Nooit gedacht dat ik dit ooit zal lopen!

NO HUMAN IS LIMITED!

Speciaal dank aan mede hardloper (Ted) Pacers (Nick en Harrold), fietsers (Erwin en Marieke), fysio (Onno) trainers (Pieter en Bertil), supporters (ouders, vrienden) en natuurlijk mijn vrouw en kinderen! Zonder hun was deze prestatie niet gelukt!

Trots en proost!”

In 1 jaar tijd haalde Martin maar liefst 20 minuten van zijn beste tijd af. Het clubrecord op de marathon bij masters 35+ ( 2.31.43 Peter Bruinsma) lijkt nog ver weg of ….?

Een andere mooie prestatie werd geleverd door Arenda Könnecke. Onze ultra loopster organiseerde voor zichzelf een 12uurs race. Dit vond plaats op het industrie terrein in Nijverdal. Hieronder haar verslag:

Arenda: “Om exact 9 uur in mijn eentje gestart, begon ik aan de ronde van 1,25 km. Mijn vader had ik meegenomen voor de verzorging. Het begon te regenen dus jasje en handschoenen nog aangelaten. Na een aantal rondes uitgedaan. De 2 ronde zag ik het spandoek “Hup Arenda hou vol!” van de Nijverhal.

Na 5 km kwam Ron Höfte mij vergezellen. De 10 km kwamen door in 51 minuten. Ron wilde een marathon met mij meelopen. Hij doet de virtuel Big Seven en zo was dit de marathon van Tokyo. Ook Jeroen Machielsen kwam er bij lopen en zo liepen we met z’n drieën. We liepen wel te snel, maar het ging nog gemakkelijk. De marathon kwamen we door in 3 uur 36 min. Ron stopte na zijn marathon en Jeroen liep nog even door totdat ik op 52 km zat. Geen lopers meer dus fietste mijn vader met mij mee om de uurtjes wat gezelliger te maken. 60 km in 5 uur 19 minuten (11.3 km/u). Mijn dochter Sanne kwam en heeft nog 2 rondes meegelopen. Aan het einde vanmiddag stond Emiel Middelkamp (van DRW Moodstudios) klaar om met mij mee te rennen. Na ruim 86 km kwam Christiaan van Meurs mij ondersteunen. Hij deelde zijn ervaring en dit motiveerde mij om door te zetten. Mijn doel was in ieder geval de 100km te lopen. Dit lukt in 9 uur en 3 minuten. Nu het doel bijstellen met 10km erbij. De snelheid ging omlaag naar 6 min/km (10 km/u). Vanuit DRW kreeg ik steun van sporters om met mij een paar rondes mee te lopen. Erg gezellig die afwisseling. Ook was er Erik Hengstman, die de laatste 5 uur elk half uur 1 ronde meeliep. Ik bereikte de 125 km dus 100 rondjes. Nu kon ik de minuten en de rondes af tellen. 3 rondes moest nog lukken. We konden de laatste rondes nog verstellen. Christiaan kwam aan zijn marathon, we waren er bijna. Yes de 12 uur volbracht met 129,52km.

In totaal 3 plaspauzes, 1 stop door steentje in mijn schoen, 16 gelletjes en ongeveer 8 liter water.”

De rondjes van Arenda

Aan motivatie geen gebrek bij Arenda!

Daarmee zijn we er nog niet. Ook Niek Dijkstra heeft een monsterlijke tocht volbracht. In september van dit jaar liep Niek namelijk de elf steden tocht. Het verslag van Niek staat hieronder (overgenomen van de Tubantia)

„Ik was dit jaar aan het werk in een woning in Lelystad en zag hoe mooi de Markerwaard was. Ik besloot de dijk Lelystad-Enkhuizen te nemen, 28 kilometer heen en terug. Wat was die sluiswachter verbaasd toen hij me aan zag komen en hij keek nog verbaasder toen ik rechtsomkeert maakte en weer terug rende. Een tijdje geleden vertelde een bekende dat hij de Elfstedentocht had gefietst en zo ontstond bij mij het idee die te gaan hardlopen.
In drie etappes van 90, 75 en 65 kilometer met start en finish in Bolsward. „Mieke en onze kinderen Amy en Bruce gingen vooral mee als morele support onderweg en Marieke Heerdink, Sander Poelhekke en mijn broer Stefan als fietser. Ik heb deze afstand in iets meer dan 19 uur gelopen, liep gemiddeld bijna 12 kilometer per uur.

De eerste dag struikelde ik over een hobbeltje in het asfalt, zodat ik de tweede etappe de nodige pijn moest verbijten. De laatste 20 kilometer was flink afzien met tegenwind en striemende regen. In de laatste kilometers van de derde etappe waren mijn benen er wel klaar mee. Ze waren uitgewrongen, verzuurd en pijnlijk, maar ik kon nog steeds praten met mijn begeleiders en we hadden vooraf afgesproken dat ze me pas van de weg zouden halen als ik wit zou wegtrekken. Dat gebeurde niet en in de Dijkstraat in Bolsward liep ik over de finishlijn. Kapot, maar voldaan met een Elfstedenkruisje als beloning.”